“No crec en tu, Senyor, però tinc
tanta necessitat de creure en tu, que sovint parlo i t'imploro com si
existissis.
Tinc tanta necessitat de tu, Senyor, i
que siguis, que arribo a creure en tu- i penso creure en tu quan no crec en
ningú.
Però després em desperto, o em sembla
que em desperto, i m'avergonyeixo de la meva feblesa i et detesto. I parlo
contra tu que no ets ningú. I parlo mal de tu com si fossis algú”
Poemes de l'Alquimista. Josep Palau i Fabre
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada